حجت‌الاسلام والمسلمین پورمحمدی در جمع بازرسان افتخاری، پرسشگران و نمایندگان نهادهای مردم نهاد استان سیستان و بلوچستان گفت: متاسفانه امر به معروف و نهی از منکر را در تذکر لسانی به یک بی‌حجاب خلاصه کردیم، به گزارش خبر آنلاین و به نقل از روابط عمومی سازمان بازرسی کل کشور،رییس سلزمان بازرسی بر لزوم تقویت فرهنگ نظارت عمومی و فریضه مهم امر به معروف و نهی از منکر تاکید کرد و گفت این در حالی است که امر به معروف و نهی از منکر شامل تمام موضوعات اجتماعی است. اصل امر به معروف متوجه مسئولان و مدیران است و اگر مدیران و مسئولان به وظایف خودشان عمل نکردند باید متذکر شد.
امر به معروف و نهی از منکر را در تذکر لسانی به یک بی‌حجاب خلاصه کردیم
رییس سازمان بازرسی کل کشور می گوید: نظام اداری ما از رژیم گذشته با نگاه محدود و بد کپی شده و از خارج شکل گرفته است. در ابتدا نظام اداری ما نظام اداری اروپایی و بیشتر بلژیک، فرانسه و کشورهای دیگر بود. در دهه 30 و 40 نظام اداری به کپی‌برداری از نظام اداری آمریکا جهت‌دهی می‌شود و مدل‌های نظام اداری آمریکا اینجا کپی‌برداری می‌شود. چون رژیم طاغوتی بود و مردم دستگاه اداری را ظالم می‌دانستند از این جهت نظام اداری شکل مردمی نداشت. بعد از آنکه انقلاب شد خیلی تحولات ایجاد شد که شامل تحولات فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و ... این تحولات یک ساز و کار اداری مناسب خودش را می‌خواست که کمتر روی آن کار شد. یک‌سری دستگاه داشتیم که در کنار آن یک‌سری دستگاه‌های دیگر با عناصر انقلابی و فضای بومی و خودی‌تر شکل دادیم. ارتش بود و سپاه را در کنارش سازمان دادیم. بهزیستی بود، کمیته امداد کنارش گذاشتیم. دستگاه‌هایی را موازی‌سازی کردیم تا نیاز‌های کشور را تامین کند. این‌ها ادامه پیدا کرده و عملا سازمان اداری ما گسترده‌تر شد ولی خیلی پالایش، بازسازی و تجدید موقعیت نکرد. الان با یک نظام داری مواجه هستیم که مشکلات زیادی دارد و آنچنان که باید توانایی پاسخ به مطالبات ما را ندارد. معنای این حرف آن نیست که کارمندان و مدیران ما خوب نیستند. ما جامعه بزرگی از کارمندان و مدیران خوب و با انگیزه داریم ولی خروجی نظام اداری ما خروجی خوبی نیست. این موضوع به سیستم، روش، ساختارها، تربیت، فرهنگ و ... باز می‌گردد. این مجموعه عوامل باید دست به دست هم بدهد تا مدیران و کارمندان کارآیی و بهره وری مناسبی داشته باشند.
وی ادامه داد: این تصمیم‌گیری‌ها باید در نهاد‌های تصمیم‌گیری دولت انجام گیرد ولی ما هم در سازمان بازرسی باید تعقیب و پیگیری کرده و نقاط قوت و ضعف را شناسایی و تذکر دهیم. این موضوع نیاز به پایش و رصد پیوسته دارد.
پورمحمدی گفت: در بررسی‌ها مشخص شد که از دستگاه اداری نارضایتی‌هایی وجود دارد ولی این موضوع چقدر دقیق و قابل اتکا است و چقدر می‌توان روی آن برنامه‌ریزی کرد؟ یکی از شاخص‌ها برآوردهای اجتماعی، از جامعه نخبه، توده مردم و حوزه‌های اجرایی است. از این جهت مرکز سنجش سلامت راه‌اندازی شد و متکفل تحقیقات و پیمایش‌های مختلف در موضوعات گوناگون است که در حال انجام است.
رییس سازمان بازرسی کل کشور خاطرنشان کرد: چند هزار پرسشگر در کشور شناسایی شد که عموما از جمع دانشجویان انتخاب شدند که می‌توانند در فعالیت مفید اجتماعی حضور پیدا کنند. انتظار داریم پرسشگران از تمام فنون و تکنیک‌های لازم در این زمینه برخوردار شده و وقتی اطلاعات جمع آوری می‌شود، دقیق باشد. باید پرسشگر دقیق، حساس، نکته‌دان و نکته‌سنج باشد و واقعیت را به خوبی به ما منتقل کند. وقتی این اطلاعات دقیق باشد می‌توان تحلیل و برنامه‌ریزی کرد و تصمیم خوبی گرفت.در مدل بازرس افتخاری که چند کشور بررسی شد عموما از افرادی در سنین بالا استفاده می‌شود. سعی کردیم آن را اجرا کنیم ولی در سن چهل سالگی رسیدیم و اعلام کردیم حداقل سن بازرسان افتخاری چهل سالگی است.
دولت باید عرصه‌هایی که مردم می‌توانند قوی در آن وارد شوند باید به مردم واگذار کند
وی خطاب به بازرسان افتخاری حاضر در نشست گفت: بازرسان افتخاری باید بتوانند فضای فرهنگ عمومی نظارت را در کشور جا بیندازند. در فضای نظارت همگانی و بازرسان افتخاری تشکل‌های مردم‌نهاد هم می‌توانند به ما بپیوندند. مثل NGOهایی که فعالیت‌های گسترده‌ای دارند ولی جایی وجود ندارد آنان را حمایت کنند. این موضوع در قانون نیز آمده است. توانسته‌ایم 300 تشکل مردم‌نهاد با توانایی بالا را شناسایی و به کار بگیریم. کشور را فقط با یک دولت نمی‌توان متحول کرد بلکه باید با مجموع ظرفیت‌ها، توان‌ها، امکانات و مقدورات که بخش عمده آن در بخش خصوصی است، می‌توان کشور را متحول کرد. دولت باید طوری طراحی کند که توان اجتماعی را در کنار خود قرار دهد تا کشور به اهداف خود دست یابد. دولت نباید به تصدی‌گری رو بیاورد. باید دولت، مدیریت، نظارت و سیاستگذاری کند.
پورمحمدی ادامه داد: حاکمیت بر عهده دولت است که یک تعریف محدود و روشن دارد. این طور نیست که حاکمیت در همه چیز دخالت کند. دولت باید عرصه‌هایی که مردم می‌توانند قوی در آن وارد شوند باید به مردم واگذار کند. یک بخش‌هایی مانند انتظامی و امنیتی از عهده مردم بر نمی‌آید، یا دیپلماسی و یا دستگاه قضا از مردم بر نمی‌آید ولی در سایر نهادها مردم می‌توانند مفید باشند.