مشکلات شدید اقتصادی و تورم موجود ، راهی جز این را جز این را باقی نمی گذارد که یک فرد شاغل با رسیدن به مرحله بازنشستگی ، باید به دنبال شغل جدید باشد تا بتواند هزینه های سنگین زندگی خود را تامین کند و از سویی هم انبوه جوانانی که هریک مدرکی کارشناسی و بالاتر در دست دارند ، در انتظار کاری مناسب به سر می برند.

به گزارش اعتدال، بازنشسته به دنبال استراحت دوران بازنشستگی است و جوان با انگیزه، خلاق و دارای انرژی هم تلاش می کند تا با به دست آوردن شغل مناسب، آینده خود را رقم بزند. در یک روند طبیعی، این اتفاق باید رخ دهد. اما هزینه های بالای زندگی، بازنشستگان را بر آن می دارد تا با وجود میل باطنی خود به دنبال مشاغل مختلف در دوران بازنشستگی باشند. از سوی دیگر جوانان با عرضه این نیروی ارزان در بازار کار، با وجود انگیزه های بالایی که دارند بیکار می مانند.

از سویی در بازار کار، نیروی بازنشسته در برخی موارد ارزان ترین نیروی کار است و بسیاری از مدیران واحدهای تولیدی، کارگاه ها و سازمان ها وسوسه می شوند که به سراغ این نیروهای کار ارزان بروند و از این نیروی ارزان قیمت به جای نیروی جوانی که استخدام آن ها با احتساب سال های سنوات خدمتی و پرداخت بیمه ها هزینه بر است استفاده کنند.

هم اکنون، برخی از سازمان ها و بخش های دولتی نیز علیرغم ممنوعیت های قانونی ، تمایل به جذب نیروی کار بازنشسته و قدیمی را دارند که این موضوع به نیروی جوان آماده به کار لطمه می زند ؛ در حالی که کودکان متولد شده در سال های دهه ۶۰ و حتی 70 امروز به سن اشتغال رسیده اند ، بیش از دو سوم آنان نیز تاکنون شغلی را تصاحب کرده اند، اما بخش قابل توجهی هنوز باید منتظر یافتن شغلی باشند.

وقتی در به کارگیری نیروهای بازنشسته به تجربه کاری آن ها اشاره می شود، این واقعیت تنها یک روی سکه است. اما این سکه، روی دیگری هم دارد، یعنی این که به کارگیری نیروهای بازنشسته ممکن است برای یک سازمان تبعاتی را هم به دنبال داشته باشد.

یک نیروی جوان با انگیزه رسیدن به موفقیت، زندگی کاری خود را در یک سازمان آغاز می کند و وجود افراد با انگیزه، بستر برنامه ریزی مناسب را در یک سازمان فراهم می آورد. در واقع بسیاری از مدیران، امروز ممکن است با پدیده کاهش انگیزه کاری در سازمان ها روبه رو شوند. ولی وقتی نیروهای جوان با انگیزه پیشرفت و ترقی در یک سازمان باشند، مدیران با برنامه ریزی های درست، می توانند به راحتی اهداف سازمانی خود را محقق کنند، بنابراین از نظر داشتن انگیزه کاری برای رشد و پیشرفت، نیروهای جوان با بازنشسته ها قابل مقایسه نیستند. یک نیروی بازنشسته به شکل روزمره کار می کند، ولی یک نیروی جوان در راستای بهبود کاری و برای ارتقای شغلی تلاش می کند.

یک نیروی ۶۰ ساله بازنشسته، ممکن است در مقابل تغییرات سازمانی که در عصر دانایی یک امر اجتناب ناپذیراست، مقاومت کند. بدون تردید این مقاومت ها، حرکت چرخ سازمان ها به سمت رشد و ترقی را کند خواهد کرد و انگیزه های یادگیری در یک نفر بازنشسته کم است و به همین دلیل برنامه های آموزشی یک سازمان ممکن است با ازدیاد افراد بازنشسته دچار مشکل شود و نیروهای بازنشسته به دلیل شرایط سنی که دارند، ممکن است در برخی موارد کم حوصله باشند.

یک کارشناس درباره علت به کارگیری نیروهای بازنشسته در سازمان ها با اشاره به ماده ۹۵ قانون مدیریت خدمات کشوری می گوید: در این ماده آمده است که به کارگیری افراد متخصص بازنشسته با مدرک کارشناسی و بالاتر از آن در موارد خاص به عنوان اعضای کمیته ها، کمیسیون ها ، شوراها، مجامع و خدمات مشاوره ای به شکل غیر مستمر و مشروط بر این که ساعت به کارگیری آن ها در سازمان ها از یک سوم کار موظفی کارمندان بیشتر نشود، بلامانع است و ذکر یک سوم کار موظفی هم به این دلیل است که با افراد بازنشسته، نمی توان قرارداد کاری اشتغال نوشت. البته حذف این ماده در پیش نویس سیاست های برنامه پنجم آمده است.

از سوی دیگر در ماده ۱۹ قانون مدیریت خدمات کشوری درباره شرایط جذب نیروهای بازنشسته از طریق مراکز آموزشی و پژوهشی آمده است: سازمان ها و شرکت ها برای ارتقای سطح کمی و کیفی خدمات خود برای انجام خدمات مشاوره ای در زمینه توسعه مدیریت، نظیر استقرار نظام های نوین مدیریتی، بازنگری، پاداش وظایف و ماموریت ها و توسعه سرمایه های انسانی و فناوری های نوین اداری ، می توانند با موسسات و شرکت هایی که صلاحیت آن ها از نظر قانونی تایید شده است قرارداد منعقد کنند. بنابراین سازمان ها براساس این ماده مجاز به جذب افراد بازنشسته برای منظور خاص و یا واسطه هستند، ولی برخی از سازمان ها هم ممکن است از منظر ارزان بودن این نیروها، اقدام به جذب آن ها بکنند.

به هر حال تامین هزینه های زندگی، دغدغه اول بازنشستگان در دوران بازنشستگی و جوانان جویای کار است و این دغدغه ها آن ها را روانه بازار کار می کند و به همین دلیل امروز بین بازنشستگان و جوانان بر سر اشتغال در بازار کار، رقابت جدی و نابرابری وجود دارد که معمولا جوانان بازنده این میدان هستند.