روزنامه ابتکار: نزدیک یک سال پیش بود که رهبر انقلاب در سفر تاریخی به کرمانشاه، باب تغییر احتمالی نظام ریاستی کنونی به پارلمانی را گشود.بی گمان باز شدن این باب در پی تصمیمی آنی و سخنی فی البداهه نبوده است،بلکه محصول تاملات و رایزنی‌های گسترده و پخته ای بود که مسائل مبتلا به نظام و کشور از سالیان دور موجد آن گردیده است. مهم تر این که مقام معظم رهبری آن را به «آینده ای دور» حواله فرمودند. این به معنای دعوت نخبگان و صاحب نظران سیاسی برای به چالش کشیدن این بحث و شکافته شدن زوایا و خفایای آن از راه نقد و نظرهای گوناگون بوده است.به همین سبب از زمان طرح این بحث تا کنون نظرات و آرای گوناگونی در مخالفت و موافقت با آن،تلویحآًو تصریحاً بیان شده است.حتماًگروهی ورزیده و صاحب نظر با تیزبینی و دقت خاص سرگرم جمع آوری این نقدها و غنی کردن”بانک اطلاعات”این موضوع خاص هستند.

در این گفتار سه پرسش اساسی طرح و در حد بضاعت کم نگارنده،به آنها پاسخ داده می‌شود.
الف)اولین پرسش این است که چرا مقام رهبری چنین بحثی را در این مقطع زمانی مطرح کردند؟
پاسخ به این پرسش نیاز به بررسی‌های همه جانبه ای دارد که واکاوی و بیان آن‌ها از حوصله این بحث خارج است؛امّا شاید طرح آن در این برهه بی ارتباط با حوادث سیاسی چند سال اخیر نباشد.

1-درگیری دامنه دار دولتی‌ها و مجلسی ها، که از نامه نگاری‌های رئیس مجلس هفتم گرفته تا زور آزمایی‌های مجلس هشتم با دولت در قضایای گوناگون؛از جمله سؤال از رئیس جمهور و داستان سعید مرتضوی که در همه ی اینها دولتی‌ها و رئیس زیر کشان مجلسی‌ها را ضربه فنی نموده؛
2-مناظرات انتخابات 88و ناشیرین کاری‌هایی که باعث تلخی”آن فضای شیرین آزادی بیان و شفاف بودن اطلاعات و شور و هیجان ملت برای شرکت در سرنوشت خویش»شد و مسائل تلخ دیگری را به دنبال آورد.

3-بحث اطرافیان رئیس جمهور که باعث انتقادات تند بخشی از مراجع و روحانیون بلند پایه و قشر مذهبی شده است. آقای رحیم مشایی مباحثی در حوزه‌های دینی و سیاسی مطرح کرد که با ذائقه برخی مذهبیون سازگار نیفتاد وآن را به همین علت برنتافتند،ووی را سر دسته جریان انحرافی نامیدند. البته اصولگرایان سعی کردند حساب احمدی نژاد را از وی جدا کنند؛امّا این رئیس جمهور بود که با سخنان و موضع گیری هایش هر بار این کوشند گان خوشخیال را ناکام گذاشت.تا جایی که آیت الله مصباح ادعا کرد که مشایی احمدی نژاد را جادو کرده است و دیگران هم تعبیر«لاله»و «لادن»رادر باره این دو به کار بردندکه جدایی آنان به مرگ سیاسی هر دو می‌ا نجامد.در چنین شرایطی رئیس جمهور مرد جنجالی را به عنوان”معاون اول»خود در دولت دهم برگزید.مقام معظم رهبری طی حکم حکومتی چنین انتصابی را به مصلحت ندانستند.

4-متزلزل بودن مدیریت‌ها در دولت‌های نهم و دهم باز موجبات زیان‌هایی گردید. بیچاره وزرای این دولت‌ها صبح که سر کارشان می‌رفتند،مطمئن نبودند که آنها را به ساختمان و صندلی شان راه بدهند یا نه. تغییر خوب است امّا تزلزل ویرانگر است.در سطح وزرا میزان تغییرات بی سابقه است.گاهی حکم عزل چهار وزیر با هم امضا می‌شد. عزل وزیر خارجه قبلی به گونه ای بود که همه می‌دانند. پشت سر آن حکم رفتن وزیر اطلاعات صادر شد.این همه تزلزل و به هم ریختگی باعث پریشانی و ناامنی در امور گوناگون جامعه می‌شد. این بود که رهبری استعفا-یا همان عزل – آقای مصلحی را به مصلحت ندانستند. قهر یازده روزه رئیس جمهور پیش آمدوکشور را در حالت بهت برد.مخالفان در خارج هم با شاخ و برگ دادن به موضوع بادمشان گردو می‌شکستند و البته به خیر گذشت.خلاصه کلام این مسائل در کنار قانون گریزی ها، کشمکش‌های دائمی،اتلاف وقت ملت و نظام و فراموش شدن مشکلات فراوان اقتصادی مردم و.... موجب شد که رهبری برای برون رفت کشور از چنین وضعیتی و موارد مشابه که در آینده ممکن است پیش آید، موضوع،«تغییر نظام ریاستی» را مطرح کنند.

ب)سؤال دوم این است که”آینده ای دور» چه زمانی است ؟

شکی نیست که رئیس جمهور یازدهم خواهیم داشت. ستاد انتخابات کشور زمان انتخابات ریاست جمهوری رااعلان کرده و اولین اعلامیه خود را صادر نموده است با همه اینها گمان می‌رود که رئیس جمهور یازدهم”آخرین رئیس جمهور خواهد بود و مدت ریاستش هم بیش از چهار سال نخواهد بود.در نتیجه باید به انتظار مجلس دهم که می‌بایست اختیارات رئیس جمهور را بر دوش کشد نشست و اصولاًچنین مجلسی ارزش رقابت پیدا می‌کند و شاخ و شمشیر‌ها باید برای آن شکست. و آخرین رئیس جمهورهم در این چهار سال از مجلس حرف شنوی بیشتری خواهد داشت و به نوعی با رفتارو عملکرد خود مجلسی‌ها را خوشحال می‌کند که همچنان در راس امور هستند. کسی چه می‌داند شاید وی اولین نخست وزیر منتخب مجلس دهم باشد. هم آخرین، هم اولین