دوشنبه، 26 خرداد ماه 1404 = 16-06 2025
فقدان پناهگاههای شهری در ایران؛ سرمایه‌هایی که خرج امنیت نیابتی‌ها شد
در شرایط گسترش جنگی که محصول سیاست‌های خامنه ای است، ایران هم‌چنان فاقد زیرساخت‌های ایمن برای محافظت از جان شهروندان خود در قبال بمب و موشک است. وضعیت تهران به‌عنوان پایتخت و بزرگ‌ترین شهر ایران، بیش از هر جای دیگر نشان‌دهنده این نقیصه است؛ موضوعی که کارگزاران حکومتی نیز به آن اعتراف می‌کنند.
مهدی چمران، رئیس شورای اسلامی شهر تهران گفت: تهران و سایر شهرهای کشور فاقد پناهگاههای ایمن و کارآمد هستند. او وضعیت مردم ایران را با مردم اسراییل مقایسه کرد و گفت: در حالی‌که شهر تل‌آویو تحت بمباران شدید قرار می‌گیرد، به‌دلیل برخورداری از پناهگاههای ایمن، تلفات انسانی کمی دارد. آنها به‌صورت مستمر تمرینهای دفاع شهری انجام می‌دهند.
این مقایسه، ناکارآمدی زیرساختی تهران را در شرایط جنگی نشان می‌دهد. در این میان، پرسشی اساسی و سیاسی مطرح است: چرا رژیم خامنه ای که در عرصه منطقه‌ای سرمایه‌گذاریهای گسترده برای ساخت تونل‌های مخفی، کریدورها و زاغه‌های زیرزمینی در منطقه کرد، در داخل کشورش حتی یک شبکه پناهگاهی اولیه برای مردم ندارد؟
مطابق با گزارشهای رسانه‌های بین‌المللی و تحلیل‌های اطلاعاتی، سپاه قدس در سال‌های اخیر میلیاردها دلار برای احداث تونل‌های مخفی در سوریه و لبنان هزینه کرد؛ تونل‌هایی که کارکرد اصلی‌شان انتقال سلاح و موشک به حزب‌الله لبنان بود.
اگر احداث تونل‌های نگهداری موشک و شهرهای موشکی و نیز هزینه نجومی تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم برای تولید بمب اتمی را به این هزینه‌ها بیفزاییم سر به فلک می‌کشد.
مسأله فقط نبود پناهگاه نیست، بلکه بی‌توجهی ساختاری به جان مردم در شرایط بحرانی است. چمران تصریح می‌کند: امروز نیازمند راه‌حل‌های مهندسی‌شده و بر اساس استانداردهای روز جهانی در این خصوص هستیم؛ در بسیاری از کشورها، پناهگاهها جزو الزامات ساخت‌وساز هستند.
این اظهارات در حالی است که در کشوری مانند سوئیس -که درگیر هیچ جنگی نیست- پناهگاههایی مقاوم در برابر تشعشعات اتمی در هر محله ساخته شده است.
این تضاد، یکی از شکاف‌های عمیق امنیتی در سیاست‌گذاری رژیم خامنه ای را آشکار می‌سازد: اولویت با دفاع از سنگرهای نیابتی و صدور بنیادگرایی و جنگ‌افروزی در خارج از مرزهاست، نه جان مردم داخل کشور. چنان‌که هیچ گزارش رسمی وجود ندارد که این حکومت برنامه‌ای برای ساخت پناهگاههای گسترده در مناطق پرجمعیت تدوین کرده باشد، اما منابع امنیتی بارها از پروژه‌های پیچیده تونل‌سازی سپاه در مرز سوریه و لبنان پرده برداشته‌اند.
جای تأسف است که در کشوری با تجربه مستقیم بمباران شهرها، هم‌چنان «پناهگاه» یک دغدغه عقب‌افتاده تلقی می‌شود. اگر یک‌دهم سرمایه‌گذاریهایی که برای ساخت کریدورهای نظامی در سوریه صرف شده، برای ایمن‌سازی شهری و ساخت پناهگاه هزینه می‌شد، شاید امروز مردم بی‌دفاع ایران در برابر جنگهای افروخته‌شده از جانب همین رژیم و ماجراجویی‌ها و مداخله‌های تروریستی‌اش، سپر ایمنی حداقلی داشتند.
این تراژدی نمادی از بی‌اعتنایی ساختاری به زندگی و کرامت مردم ایران در حکومتی است که مردمش را نخستین دشمنان خود و موجودیتش به‌شمار می‌آورد.
English SummaryIn the context of escalating warfare driven by Khamenei's policies, Iran lacks safe infrastructure to protect its citizens from bombs and missiles. Tehran, as the capital, exemplifies this deficiency, acknowledged even by government officials. Morteza Chahram, head of Tehran's City Council, noted the absence of effective shelters, contrasting it with Israel's preparedness. Despite significant investments in military infrastructure abroad, the regime has not established basic shelters for its people. This neglect highlights a systemic disregard for citizens' safety, prioritizing external conflicts over domestic security. The tragedy reflects a government that views its own people as adversaries.
