لویی آرنو که در جریان پس از قیام سراسری سال ۱۴۰۱ در تهران دستگیر و پس از ۲سال در تابستان امسال از زندان آزاد شد در مصاحبه با فرانس ۲۴ بخشی از مشاهدات خود از وضعیت زندان‌ها و شکنجه‌ها و فشارهای غیرانسانی به زندانیان را بیان کرد (فیلم زیر).

وی گفت: بازداشتگاه سرویس‌های امنیتی، موسوم به بند ۲۰۹، در میان ایرانیان بدنام است. سلول حدود ۸مترمربع مساحت دارد و هیچ پنجره‌ای در آن نیست. شما نمی‌دانید روز است یا شب. نور ۲۴ساعته روشن است و دوربین‌هایی که همه حرکات شما را زیر نظر دارند. شما روی زمین زندگی می‌کنید، غذا می‌خورید و می‌خوابید. مدام بر سرتان فریاد می‌زنند. در واقع، کلمه "واق واق" مناسب‌تر است. شما فقط یک یا ۲بار در هفته، هر بار ۳۰ دقیقه، اجازه هواخوری دارید. همین. شما کاملاً از دنیا قطع هستید.

وی افزود: این شکنجه است. باید آن را به همین نام خواند. هدف این است که شما را بشکنند تا هنگام بازجویی‌ها که با چشمان بسته انجام می‌شود، به هر چیزی که آنها تصمیم گرفته‌اند، اعتراف کنید. این اعترافات ممکن است امضا شوند یا حتی ضبط شوند، همان‌طور که برای ژاک و سیسیل (۲گروگان دیگر فرانسوی) اتفاق افتاد.

لویی آرنو گروگان آزاده شده فرانسوی از شکنجه‌گاه اوین هم‌چنین گفت: هر گونه مخالفت با رژیم با خشونت مطلق مواجه می‌شود. در دوران بازداشتم، صدها معترض را در میان ده‌ها هزار نفری که پس از مرگ مهسا امینی دستگیر شدند، دیدم. افرادی را دیدم که دنده، دست و پایشان شکسته بود. برخی هم آثار خفگی بر گردن‌شان داشتند. و این فقط شکنجه جسمی بود.

وی افزود: در آنجا هیچ روز آسانی وجود نداشت. هر ساعت، نبردی برای بقاست که تمام نیروی شما را تحلیل می‌برد. ۶ماه مثل ۶سال گذشت. حتی نمی‌توانم تصور کنم که کسانی که مدت بیشتری در آنجا بوده‌اند، چه رنجی را تحمل کرده‌اند.

لویی آرنو گفت: این وضعیت ۴۵سال است که ادامه دارد، اما در سال‌های اخیر شدت گرفته است. مقامات اروپایی باید اقدامات قاطع‌تری انجام دهند تا این نوع قاچاق انسانی را متوقف کنند. تمرکز من بر آگاه‌سازی درباره این جنایات و ترغیب مقامات اروپایی به اقدام قاطع علیه این نقض‌های حقوق‌بشری است.