رئیس دادگستری خامنه ای در استان اصفهان از قطع دست «دو سارق حرفه‌ای» خبر داد و گفت که این حکم در محل زندان مرکزی اصفهان اجرا شده است.

سازمان عفو بین‌الملل، اجرای این احکام وحشیانه را «نمایش قساوت بی‌شرمانه و وحشت‌انگیزی از هجمه مقامات حکومت ایران نسبت به حقوق بشر و کرامت انسانی» عنوان کرده است.

این در حالیست که در حکومت ولایت فقیه، دزدان دانه درشت به برکت مِهر و محبت ولی فقیه و وابستگی به ناف حکومت، دستان شان بر سر جای خود برای دزدی بیشتر باقی می ماند.

جهانگیری معاون حسن روحانی یک روزی گفته بود: یک جوان 35 ساله توانست 2 میلیارد و 700 میلیون دلار پول این کشور را ببرد. یک گروهی هم بودند که برای واردات ارز از یک کشور خارجی، 130 میلیون دلار از بانک مرکزی آن کشور دریافت کردند اما در بازگشت فقط 100 میلیون دلار ارائه دادند و گفتند که 30 میلیون دلار آن گم شده است.

معنی گم شدن پول، مخفی کردن اسامی دزدان بزرگ به بهانه آزرده نشدن «ملت» و همزمان قطع دست دزدان کوچک را یک کودک دبستانی هم می داند.

واقعیت این است که اعدام و قطع اندام، تنها سلاح‌های بازمانده برای حاکمیت خامنه ای هستند. حاکمیتی که طی یک سال روزانه دستکم ۳ اعدام به پرونده‌اش اضافه می‌کند، چه پیامی به جامعهٔ ایران و جامعه جهانی انتقال می دهد؟ دارد می‌گوید تمام افق‌ها و چشم‌اندازها به‌رویم بسته است. از درونم جز آتش جنگ قدرت‌طلبی و ثروت‌خواهی برنمی‌خیزد؛ تمام سرمایه‌ های مملکت را خرج حفظ خودم و وابستگان محافظم در منطقه کرده‌ام، پشتم خالی شده است و روبه‌رویم جز عاقبت قیام و خیزش مردم به جان آمده نمی‌بینم...