تصویب لایحه موسوم به «عفاف و حجاب» توسط شورای نگهبان و ابلاغ آن به مجلس شورای اسلامی واکنش‌های گسترده‌ای در رسانه‌های اجتماعی برانگیخته است و گروهی از کاربران آن را مانند «قانون برده‌داری» موجب «آزار» و «خفگی» زنان به عنوان نیمی از جمعیت ایران دانسته‌اند.

خبر تأیید لایحه از این جهت واکنش‌برانگیز بوده که به نظر می‌رسد شماری از هواداران پزشکیان توقع داشتند با توجه به وعده‌های انتخاباتی او دربارهٔ کرامت زنان و نیز سخنانش در نخستین نشست مطبوعاتی مبنی بر پیگیری برای «اذیت نکردنِ» توسط گشت ارشاد، این لایحه هم مسکوت بماند.

با این حال انتشار خبر غیررسمی از «تأیید» لایحه «عفاف و حجاب» موجب شده برخی کاربران در شبکه‌های اجتماعی، موضوع «آپارتاید جنسیتی» در ایران را که از سوی شماری از زندانیان سیاسی از جمله نرگس محمدی، برندهٔ جایزه صلح نوبل، مطرح شده بار دیگر مطرح کنند.

مطهره گونه‌ای، فعال دانشجویی و دبیر سیاسی سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی، که پیش از این از ورود او به دانشگاه تهران جلوگیری می‌شد و به اتهام اعتراض به حبس توماج صالحی، خواننده اعترضی رپ، به زندان محکوم شده بود، در واکنش به خبر «تأیید» این لایحه نوشته: «سلام بر آپارتاید جنسیتی.»

ابوذر زمان، وکیل دادگستری و فرزند حسین زمان، خوانندهٔ فقید که به سیاست‌های جمهوری اسلامی معترض بود، نیز لایحه «عفاف و حجاب» را «غیرانسانی، زن‌ستیزانه و فاجعه‌بار» نامیده است.

او با اشاره به این که «حالا رئیس جمهور باید آن را امضا و ابلاغ کند»، خواستار امضا نکردن این لایحه از سوی پزشکیان برای نشان دادن «ارادهٔ» خود در زمینه حمایت از حقوق زنان شده است.

مریم شکرانی، روزنامه‌نگار، نیز با اشاره به تبدیل این لایحه به «قانون» با تأیید شورای نگهبان، در زمینهٔ اهمیت بی‌توجهی به آن نوشته: «آنچه که عده‌ای متوجه نمی‌شوند تفاوت بین «قانون» و «حق» است، وگرنه که برده‌داری هم «قانون» بود».

محمد پارسی، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی، نیز با بیان این که «آخرین درجه فساد به کار بردن قوانین برای ظلم است»، گفت که در این لایحه «مجازات‌های مرتبط با حجاب از بسیاری از جرایم؛ همچون مواد مخدر و سلاح سختگیرانه‌تر است، یعنی عملاً سرکوب شهروندان تبدیل به قانون شده‌ است!»

رادیو فردا و صدای آمریکا