این جمله، نه یک لغزش کلامی، بلکه کلید فهم استراتژی هدفمند حکومتی است که فقر و فلاکت را به‌عنوان ابزاری برای کنترل و سرکوب جامعه به‌کار گرفته است. این افشاگری سندی روشن از نقض سیستماتیک حق حیات، سلامت و کرامت انسانی میلیون‌ها ایرانی است. وقتی بالاترین مقام یک حکومت، که طبق قانون اساسی آن، اختیار تدوین سیاست‌های کلان را در دست دارد، به‌صراحت با بهبود معیشت مردم مخالفت می‌کند، دیگر نمی‌توان بحران اقتصادی ایران را صرفاً به سوءمدیریت یا تحریم‌های خارجی تقلیل داد.

دوگانگی جنایت‌بار، رفاه برای بیت خامنه‌ای، رنج برای ملت

تناقض این سیاست وقتی آشکارتر می‌شود که به زندگی اشرافی خامنه‌ای و نزدیکانش نگاه کنیم. در حالی که زنان در استان محروم سیستان و بلوچستان به‌دلیل نبود امکانات پزشکی هنگام زایمان جان می‌سپارند، همسران فرزندان خامنه‌ای برای وضع حمل به کشورهای پیشرفته‌ای چون انگلیس سفر می‌کنند. این شکاف عمیق میان حاکمان و مردم، نه‌تنها مصداق بارز تبعیض ساختاری است، بلکه نشان‌دهنده عمق فساد و بی‌عدالتی‌ای است که تحت لوای «دینداری» توجیه می‌شود. آیا این همان دینی است که خامنه‌ای از آن دم می‌زند؟ دینی که گرسنگی را به مردم تحمیل می‌کند و زندگی را برایشان به جهنمی مداوم بدل می‌سازد؟

پزشکیان امروز پنج شنبه در نشستی با اشاره به وضعیت گرانی در کشور و عوامل مختلف موثر در آن گفته که اگر داده‌ها را به درستی مدیریت می‌کردیم این بلا سر ما نمی‌آمد که الان نمی‌دانیم برای این گرانی‌ها باید یقه چه کسی را بگیریم!

همه می دانند که باید یقه چه کسی را بگیرد، ولی جرات گفتن آن را ندارد. پزشکیان بهتر از همه می داند که در خیابان‌های تهران و دیگر شهرهای ایران، هر روز هزاران نفر قربانی سرقت‌هایی می‌شوند که ریشه در یک واقعیت تلخ دارد: فقر.

فقر در ایرانِ تحت حاکمیت خامنه ای در اشکال گوناگون آن اکنون خانواده‌های محروم را به سوی سرقت اقلام خوراکی سوق داده است. آمارهای رسمی و غیررسمی که حتی رسانه‌های حکومتی نیز ناچار به انتشار آن شده‌اند، تصویری هولناک از جامعه‌ای در حال فروپاشی را نشان می‌دهد. اما این اعداد و ارقام تنها بخشی از حقیقت را بازگو می‌کنند؛ حقیقتی که نتیجه دهه‌ها سوءمدیریت، فساد و اولویت دادن به جنگ‌افروزی، تروریسم و سرکوب بر معیشت مردم است.

سرقت مواد خوراکی برای بقا

این وضعیت نه یک پدیده اجتماعی ساده، بلکه نتیجه مستقیم سیاست‌های اقتصادی و سیاسی شکست‌خورده‌ای است که توسط حاکمیت خامنه ای اعمال شده است.

گزارش‌های میدانی، مانند آنچه روزنامه «جهان‌ صنعت» از سوپرمارکت‌های تهران منتشر کرده، نشان می‌دهد که سرقت‌های خرد دیگر یک استثنا نیستند، بلکه به بخشی از زندگی روزمره تبدیل شده‌اند.

مهدی، صاحب سوپر در محله فردوس، می‌گوید:

«متأسفانه سرقت تن ماهی، ماکارانی و ساندویچ آماده بسیار زیاد است. به نظرم در آن لحظه فرد تنها به سیری شکم خود فکر می‌کند... یک‌بار پیرمردی را شناسایی کردیم که تخم‌مرغ دزدیده بود. بعد متوجه شدیم که مسئولیت ۳فرزند را برعهده دارد و همسرش را از دست داده است»

محمد، مغازه‌دار محله جیحون، نیز می‌گوید:

«میوه‌های درجه دو، سه را که جدا می‌گذاریم و آخر شب رایگان توزیع می‌کنیم، هر روز خواستار بیشتری پیدا می‌کنند. گاهی پیش آمده که فرد را سه، چهار بار بابت دزدی گرفته‌ایم اما باز هم برای سرقت به بازار می‌آید. متأسفانه این روزها قیمت میوه‌ها به قدری زیاد شده است که کمتر کسی توان تهیه یک کیلو پرتغال یا حتی کیوی را دارد»

این مشاهدات نشان می‌دهد که سرقت دیگر انتخاب نیست، بلکه گریزگاهی برای بقاست.

چشم‌انداز فقر ۱۰۰درصد

حکومتی که با شعار عدالت اسلامی بر سر کار آمد، حالا میلیون‌ها نفر را به فقر مطلق کشانده و آنها را مجبور به سرقت برای سیر کردن شکم فرزندان‌شان کرده است. این وضعیت نه تنها تصادفی نیست، بلکه نتیجه عمدی سیاست‌هایی است که ثروت کشور را به جیب نورچشمی‌ها و هزینه‌های نظامی و سرکوب سرازیر کرده و مردم را به‌حال خود رها کرده است.

اگر این روند ادامه یابد، سال آینده فقر بر حسب ارزیابی کارشناسان به ۱۰۰درصد نزدیک خواهد شد و سرقت‌های خرد به یک اپیدمی تبدیل می‌شود. نظام ولایت فقیه با بی‌کفایتی و فساد ساختاری، جامعه ایران به ورطه گرسنگی و ناامیدی کشانده است.

«دلخوش به این مقدار نباشید»!

به یاد بیاوریم حرف‌های خمینی ملعون در ۱۰ اسفند ۱۳۵۷ را تا ببینیم در زیر نعلین عمامه‌داران چه بر سر ایرانِ ما رفته است:

«ما عمل می‌کنیم، حرف نمی‌زنیم. تمام کمیته‌هایی که در تمام اطراف ایران هست موظفند که آنچه به دست آمد از مخازن ایران، هر چه که این‌ها بردند و مخفی کردند و اتباع آنها بردند و مخفی کردند، آنها را که به دست آمده است به بانکی که شماره‌اش را بعد تعیین می‌کنند تحویل بدهند که برای کارگرها، برای مستضعفان، برای بینوایان، هم خانه بسازند هم زندگی آنها را مرفه کنند. ما علاوه بر این‌که زندگی مادی شما را می‌خواهیم مرفه بشود، زندگی معنوی شما را هم می‌خواهیم مرفه باشد. شما به‌ معنویات احتیاج دارید. معنویات ما را بردند این‌ها. دلخوش نباشید که مسکن فقط می‌سازیم، آب و برق را مجانی می‌کنیم برای طبقه مستمند، اتوبوس را مجانی می‌کنیم برای طبقه مستمند، دلخوش به این مقدار نباشید. معنویات شما را، روحیات شما را عظمت می‌دهیم؛ شما را به مقام انسانیت می‌رسانیم»!

«فقر و سرقت» بخشی از آن «انسانیت» و «معنویات»ی است که بنیانگذار جمهوری اسلامی وعده آن را به مردم ایران داده بود.