نویسنده مقاله با اشاره به کشته شدن اسماعیل هنیه در تهران می‌نویسد: این عملیات سؤالات زیادی را برانگیخته است. رژیم ایران تاکنون تلاش کرده تا با تفاسیر و توضیحات ترور هنیه را لاپوشانی و تلاش می‌کند آبروی خودش را که بارها در برابر جهان رفته است، حفظ نماید».

ترور هنیه در تهران، آن هم در اوج تشدید اوضاع بین اسراییل و حزب‌الله و احتمال وقوع جنگ بین دو طرف، نه یک حادثه تصادفی، بلکه موضوعی بسیار بزرگتر و عمیق‌تر از آن است که حکومت ایران را زیر علامت سؤال بزرگی می‌برد. یک چنین حادثه غیرعادی و ناگهانی را تنها با دو موضوع می‌توان تبیین کرد: این‌که یک نفوذ در سطوح بالای دستگاههای امنیتی حساس وجود دارد و یا این‌که یک معامله‌یی صورت گرفته که پس از آن نگذارد آتش به عبای خامنه‌ای بیفتد.

اما مهمتر این‌که، تفسیر این ترور هر قدر هم که قوی باشد و یا حتی جهان را با استدلال و اعداد و ارقام قانع نماید، اما تا زمانی که واکنش خود رژیم ایران و نه نیروهای نیابتی‌اش در کشورهای منطقه که از دست این رژیم به تنگ آمده‌اند، را در پی نداشته باشد، ناقص است. این واکنش اگر در سطح عملیات مورد هدف قرار گرفتن پاسدار زاهدی باشد و البته بر اساس همه برآوردها این واکنش نمی‌تواند فراتر از آن باشد، رژیم ایران در عمل نشان خواهد داد که آن‌چنانکه ادعای آن را دارد قوی و شکست‌ناپذیر نیست و چیزی جز یک ببر کاغذی در یک خانه شیشه‌ای نیست!