گزارشگرانی عاری از ظرافت و خلاقیت که سعی می‌کنند حس وطن‌دوستی خود را بیش از هر‌چیزی با فریاد کشیدن‌های باسمه‌ای به وقت بُرد و با اعتراض به داوری به وقت باخت و شکست، به نمایش بگذارند. آنها که گزارش مسابقات تیمی شمشیربازی را تماشا کرده‌اند، بارها عبارت «شیطنت داوران» را از زبان گزارشگر بازی شنیده‌اند. از قضا در آن بازی تیم ملی شمشیربازی ایران موفق شد‌ آمریکا را شکست دهد. جالب اینکه همان گزارشگر که به وقت از‌دست‌رفتن امتیازات، اشتباهات مکرر داوری را علت ماجرا می‌دانست، پس از بازی به‌صراحت گفت این برد نتیجه ماه‌ها و سال‌ها تلاش و عرق‌ریختن بازیکنان است. گویی تلاش‌‌کردن و زحمت‌‌کشیدن در تقابل با اشتباه‌‌کردن است و آنها که عرق می‌ریزند هرگز اشتباه نمی‌کنند!

بی‌توجهی به شعور و فهم مخاطب بیش از هر‌چیز از اعتبار گوینده آن می‌کاهد. تکرار ادعاهای آلوده به توهم توطئه مانع از اعتماد دوباره مخاطب به گوینده آن می‌شود. گردن‌نگرفتن شکست‌ها و ناکامی‌ها و ارجاع‌دادن آن به فرامتن، توهین‌‌آمیز و آزاردهنده است و از منبع ادعا سلب مرجعیت می‌کند. در تکرارهای بعدی حتی باعث نفرت‌پراکنی می‌شود و تولید خشم می‌کند.