آن‌ طور که ژیلا مستأجر، عضو هیئت مدیره هه‌نگاو، به رادیوفردا گفته، بعد از واژگونی این دو قایق، افرادی که زنده مانده بودند، به‌ دلیل گرسنگی و تشنگی شدید قصد داشتند از مواد غذایی و آشامیدنی ذخیره در تیوبی در قایق‌ استفاده کنند که تیوب منفجر می‌شود.

او با بیان اینکه این حادثه نشان می‌دهد قایق‌ها فاقد استاندارد لازم بودند، افزود که انفجار تیوب منجر به سوراخ‌ شدن قایق و غرق‌شدن ۳۰ پناهجو می‌شود.

افراد زنده‌مانده به هه‌نگاو گفته‌اند که به‌ دلیل حضور در آب‌های آزاد، دسترسی به اینترنت نداشتند و با وجود شلیک چندین منور، کسی به کمک آنها نشتافته است.

به گفته خانم مستأجر، این قایق سه روز به صورت واژگون روی آب می‌ماند، در حالی که ۲۰ پناهجو روی آن بودند. شماری از این افراد طی این مدت بر اثر گرسنگی و تشنگی جان می‌بازند و برخی در دریا «دچار توهم ذهنی شده و خود را به آب پرت کرده‌اند».

درنهایت یک کشتی تفریحی متعلق به فرانسه متوجه حضور این پناهجویان می‌شود و به کمک آنها می‌آید.

بازماندگان به هه‌نگاو گفته‌اند که شرایط جسمی خود آنها به اندازه‌ای وخیم بود که قادر به کمک‌ کردن به دیگران نبودند.

هنوز هویت همه کشته‌شدگان به‌ طور دقیق مشخص نیست و نجات‌یافتگان نیز «در شرایط جسمی و روحی مناسبی نیستند» که در این زمینه اطلاعاتی ارائه کنند.

مشخص نیست چند کودک داخل این قایق بوده، اما بر اساس اظهارات عضو هئیت مدیره هه‌نگاو، یک کودک زنده مانده و اسامی ده کودک که در این ماجرا کشته شدند نیز در اختیار این وب‌سایت قرار دارد.