او نوشت: چطور میتوانید در حالی که با یک دست تیغ و دار و اسلحه و زندان را علیه مردم گرفته اید، با دستی دیگر صندوق رأی را پیش روی همان مردم بگذارید و با زبانی فریبکار و دروغ پرداز آنها را به پای صندوق رأی فرا خوانید؟ یگانه آماج برگزاری انتخابات برای رژیمی که به سرکوب، وحشت و خشونت به عنوان یگانه نگهدار قدرت باور دارد، نه پاسداشت دموکراسی و حقوق مردم ، بلکه تحکیم قدرت و استبداد است. چنین انتخابات هایی برای جمهوری اسلامی مشروعیت نخواهد آورد.

در همین حال صدیقه وسمقی، اسلام شناس نیز با تحریم انتخابات خامنه ای نوشته است: وقتی مشارکت مردم خیلی پایین باشد، نیروهای داخل حکومت دچار ریزش می‌شوند و اعتماد به نفس خود را از دست می‌دهند. اما زمانی که مردم پای صندوق‌های رای حاضر شوند و رای دهند، این نیروها احساس توانمندی و پشتوانه مردمی می‌کنند. من رای مردم را یک سرمایه اجتماعی و ملی می‌دانم که نباید به جیب کسانی برود که مسبب وضعیت موجود هستند. شرکت در انتخابات یعنی ریختن این سرمایه به جیب حکومت و آب به آسیاب حکومت ریختن.

از ابرچالش به فاجعه رسیده‌ایم

روزنامه داخلی جهان صنعت می‌نویسد: گروهی از اقتصاددانان ایرانی در دهه ۹۰ یادآور شدند اقتصاد ایران با ناترازی روبه‌رو شده است. آنها درباره ناترازی مالی، ارزی و پولی و پیامدهای آنها به مدیران کشور هشدار دادند اما سخنان‌شان به جایی نرسید. وضعیت بحرانی چندی پیش اقتصاد را مسعود نیلی با ابداع «ابرچالش» به تصویر کشید، ولی وی در حال حاضر ابر چالش را گویا نمی‌داند! «نیلی، پا را از این فراتر نهاده و می‌گوید از «ابرچالش» به «فاجعه» رسیده‌ایم».

آمارها و مستندات او تکان‌دهنده است. سرمایه موجود در صنعت نفت ایران به‌دلیل فقدان سرمایه‌گذاری تازه در این صنعت در سال ۱۴۰۱ نسبت به قبل ۳۰درصد کاهش دارد. به عبارت دیگر در این سال‌ها نه‌تنها در مهم‌ترین بخش اقتصاد سرمایه‌گذاری نشده بلکه سرمایه موجود نیز مستهلک شده است. یکی دیگر از فاجعه‌هایی که باید به آن اشاره کرد رشد بدهی‌های دولت است که با شتاب بالایی به سمتی می‌رود که دولت ایران را یک دولت ابر‌بدهکار کند. تورم‌های۵۰ درصدی و پایدار نتیجه همین افزایش بدهی‌های دولتی است. از سوی دیگر متوسط درآمد کارمندان دولت نسبت به میانگین نرخ تورم با کاهش حدود ۴۰درصدی مواجه شده است. آیا به این ارقام و به فاجعه‌ ای که می‌تواند ایرانیان را به ته دره تهیدستی پرت کند توجه خواهد شد؟ دقت در بحث های کاندیداهای موجود برای اداره قوه مجریه نشان می‌دهد که آنها نیز بخشی از فاجعه به حساب می‌آیند. کاندیداهایی که سخنان‌شان هرگز نشان نمی‌دهد ابعاد فاجعه اقتصادی را درک کرده باشند!

همین چند آمار فاجعه‌بار نشان می‌دهد که نامزدهای مورد تأیید خامنه‌ای برای دور شدن از پرتگاه هلاکت جمهوری اسلامی آب در هاون می‌کوبند.

برگزاری چیزی به اسم انتخابات در میان نارضایتی گسترده داخلی

خبرگزاری رویترز روز شنبه ۲ تیرماه با اشاره به وضعیت داخلی ایران و نمایش انتخابات پیش رو نوشت: انتخابات ریاست‌جمهوری آینده ایران یک سال زودتر یعنی در ۲۸ ژوئن پس از آن‌که ابراهیم رئیسی ماه گذشته در سانحه سقوط هلیکوپتر درگذشت برگزار می‌شود. در میان نارضایتی داخلی، بی‌علاقگی رأی دهندگان و آشفتگی منطقه‌ ای.

اگر همان‌طور که انتظار می‌رود، یکی از نامزدهای محافظه‌کارتر، نزدیک به [خامنه‌ای]، برنده شود، حکومت به‌احتمال‌ زیاد آن را به‌عنوان یک پیروزی برای جناج سیاسی خود علی‌رغم محدودیت‌های شدیدی که در رقابت ایجاد می‌کند ادعا خواهد کرد. کارشناسان می‌گویند به احتمال زیاد نامزدی پزشکیان بخشی از برنامه حکومت برای افزایش مشارکت رأی دهندگان است.

اکثر استانداردهای غربی یا سازمان های حقوق بشری این انتخابات را آزاد یا عادلانه نمی‌دانند. همه نامزدها از حکومت حمایت می‌کنند. با این حال در اقدامی غیرعادی، کاندیداهای محافظه‌کار در تلاش برای جلب حمایت رای‌دهندگانی که به‌طور فزاینده‌ از [خامنه‌ای] ناراضی و با حکومت او بیگانه هستند با انتقاد علنی از دولت به‌دلیل مشکلات اقتصادی کشور، اشتباهات سیاست خارجی و آشفتگی داخلی، به مبارزات انتخاباتی پرداخته‌اند. به گفته کارشناسان، اینهم بخشی از برنامه حکومت برای افزایش مشارکت رأی دهندگان است.