بازدیدکنندگان ارجمند بدلیل تغییرات فنی ایران‌پرس‌نیوز موقتا بروزرسانی نمی‌شود
آدينه، 4 خرداد ماه 1403 = 24-05 2024
مراسم رئیسی؛ غیبت مقامات دو کشوری که نفت و بنزین مجانی گرفتند
عصرایران؛ مراسم تسلیت گویی مقامات خارجی برای درگذشت رئیسی وعبداللهیان وزیر خارجه عصر روز چهارشنبه در تهران برگزار شد. در این باره می توان به این نکات اشاره داشت: غایب بزرگ مراسم تهران، بشار اسد رئیس جمهوری سوریه بود. رئیس جمهوری ونزوئلا هم نیامد.
بخشی از قاعده حضور مقامات خارجی در مراسم های تسلیت گویی کشورهای دیگر، ناشی از پاسخ متقابل و متناسب است. یعنی کشورها در حالت عادی، دیدارهای دریافتی را پس می دهند. به هنگام مرگ رئیس جمهوری سوریه حافظ اسد در سال 79 از ایران در سطح رئیس جمهوری (سید محمد خاتمی) در برنامه تسلیت گویی مشارکت داشت اما سوریه به ارسال نخست وزیر اکتفا کرد و شخص بشار اسد رئیس جمهوری سوریه نیامد. این در حالی ایران و سوریه در منطقه، نزدیک ترین روابط بایکدیگر را دارند. به عنوان نشانه ای از روابط نزدیک میان دو طرف می توان به این نکته اشاره کرد که بیشترین تعداد نظامیان ایرانی در قالب "مستشاران نظامی" (مشاوران نظامی) در سوریه حضور دارند.
رئیس جمهوری ونزوئلا هم نیامد
با اینکه به هنگام درگذشت رئیس جمهوری ونزوئلا (چاوز) در سال 91 محمود احمدی نژاد به این کشور سفر و در مراسم او حاضر شد اما ونزوئلا در حادثه مشابه در سطح بسیار پایین یعنی وزیر کشور شرکت کرد.
احمدی نژاد در اسفند 91 با سفر به ونزوئلا در تشییع جنازه چاوز شرکت کرد. این مراسم با حرکت دست گره کرده احمدی نژاد بر تابوت چاوز، بوسه احمدی نژاد بر تابوت چاوز و در پایان با اقدام مادر چاوز در آغوش گرفتن احمدی نژاد در حالی که او اشک می ریخت، جنجالی شد.
با این حال برای مراسم رئیسی در تهران، نه تنها "نیکلاس مادور" رئیس جمهوری ونزوئلا به تهران نیامد بلکه خبری از معاون رئیس جمهوری یا وزیر خارجه هم نشد.
سالها مردم در ایران سعی کردند که نفت را از دست بریتانیایی ها خارج کنند و آخرش نفت ملی شد و خیلی زود کشور پیشرفت کرد و پول نفت به کشور راه یافت و اقتصاد مردم ایران را شکوفا کرد ولی خیلی زود هم با دسیسه همان بریتانیا و شرکا در ایران شورش شد و شاه ایران را از کشور بیرون کردند که دوباره نفت کشور را بدست بگیرند و از این منبع درآمد به نفع کشورهای خودشان استفاده کنند
خامنه ای و مزدورانش این نفت را از پدر به ارث نبرده اند بلکه با مزدوری ارباب بریتانیا و شرکایش اجازه دزدی بخشی از این ثروت ملی را بدست آورده تا بار دیگر مردم ایران در ذلت و تنگدستی نظاره گر از دست رفتن سرمایه های کشورشان باشند تا اکثر پولهای و ثروت ملی کشور به سوی همان بریتانیا و متحدانش سرازیر شود
مردم ایران اگر سهمی از ثروت ملی خود میخواهند باید که از گلوی آنها بیرون بکشند