به عبارت دیگر بخشی از هزینه‌های این کافه‌ها توسط سفارتخانه‌های اروپایی به ویژه یکی از سفارتخانه‌هایی که در اغتشاشات سال گذشته نقش‌آفرین بود، تأمین می‌شد؛ این موضوع نشان می‌دهد که استفاده از فناوری‌های روز توسط جوانان همان‌گونه که می‌تواند باعث پیشرفت شود به همان اندازه نیز می‌تواند در تهدیدات امنیتی کاربرد داشته باشد؛ همچنین نباید نقش سفارتخانه‌های خارجی در ایجاد ناامنی را نادیده گرفت.

سفارتخانه‌های خارجی هرچند به ظاهر محلی دیپلماتیک هستند، اما می‌توانند محلی برای پوشش جاسوسان و تأمین منبع مالی برای انجام اقدامات ضد امنیتی باشند؛ شاید نمونه بارز آن را بتوان سفارتخانه سابق آمریکا در تهران دانست که وقتی توسط دانشجویان پیرو خط امام (ره) اشغال شد، اسنادی که از این محل بیرون آمد، نشان داد که محل یادشده، مرکز جاسوسی بوده است.

از سوی دیگر این روز‌ها شاهد هستیم که مراکزی به نام «کافه» قارچ‌گونه در حال روییدن هستند؛ مراکزی که وقتی نظارتی بر نحوه عملکرد آن‌ها وجود نداشته باشد و یا نظارت‌ها ضعیف باشد، به محل و پاتوقی برای اعمال اخلاف امنیتی و شرعی تبدیل می‌شود.

بنابراین فقدان یا ضعف در نظارت بر اقدامات سفارتخانه‌های خارجی که فعالیت‌هایی غیر از فعالیت‌های دیپلماتیک مانند مشارکت در فعالیت‌های هنری انجام می‌دهند، موجب می‌شود که این سفارتخانه‌ها تحت لوای فعالیت‌های دیپلماتیک اقداماتی انجام دهند که نتایج بدی را برای جامعه ما در بر داشته باشد.