به گفتۀ نوئمی کولر، خواهرش، سسیل، تنها یک بار در ماه آنهم به طور کوتاه اجازه تماس تلفنی با خانواده اش را دارد و در این تماس‌های بسیار نادر و کوتاه او اجازه ندارد آزادانه صحبت کند و چیزی دربارۀ وضعیت اسارتش بگوید.

نوئمی کولر به لیبراسیون گفته است : هر چند خواهرش در تماس‌های تلفنی تأکید می‌کند که می‌کوشد روحیه خود را نبازد، اما، از آهنگ صدایش می‌توان به عمق ناامیدی او پی برد. نوئمی کولر وضعیت اسارت خواهرش را در ایران وحشتناک و غیرانسانی خوانده است.

لیبراسیون یادآوری می‌کند که نوئمی کولر شنبه چهاردهم ماه مه برای ملاقات با نمایندگان فرانسه در مجلس ملی این کشور حضور یافت. در این ملاقات نمایندگان مجلس ملی فرانسه گفته اند که سسیل کولر و سه فرانسوی دیگر که در ایران زندانی هستند هیچ چیز دربارۀ دلایل دستگیری و زندان خود نمی‌دانند و جمهوری اسلامی ایران هیچ مدرکی در توجیه یا توضیح علت دستگیری آنان ارائه نداده است.

اُلیویه واندکستله، گروگان پیشین بلژیکی در ایران که در ازای آزادی اسدالله اسدی، مسئول شبکه‌های جاسوسی رژیم ایران در اروپا، یک سال پیش از زندان اوین رهایی یافت در ملاقات با خانوادۀ سسیل کولر وضعیت زندان در جمهوری اسلامی را غیرانسانی و مصداق شکنجه توصیف کرده است.

از زمان دستگیری اش به همراه همسر خود ژاک پاری در ماه مه ٢٠٢٢، سسیل کولر به مدت سه ماه در سلول انفرادی بوده است. او سپس به سلولی کمتر از ده متر مربع و با حضور دو زندانی دیگر منتقل شده است. او ناچار است روی زمین بخوابد و سه بار در هفته به مدت سی دقیقه برای هواخوری از سلول خارج شود. کتاب هایی که خانواده اش برای سسیل کولر، استاد ادبیات مدرن، فرستاده است هرگز به دست او نرسیده‌اند. سسیل کولر از داشتن کاغذ و قلم محروم است. خود او گفته است که سرگرم نوشتن رمانی در ذهن خود است.

از زمان دستگیری‌اش سفیر فرانسه تنها سه بار توانسته با سسیل کولر ملاقات کند و این ملاقات ها از چند دقیقه فراتر نرفته‌اند.

به گزارش رادیو فرانسه، لیبراسیون تصریح کرده است که دستگیری خودسرانۀ اتباع خارجی یا دوتابعیتی که اغلب نیز به اتهام جاسوسی صورت می‌گیرد به رویه رایج جمهوری اسلامی برای فشار وارد آوردن بر دولت‌های آنها تبدیل شده است. در هفتم ماه مه گذشته، همزمان با دومین سالگرد اسارت سسیل کولر و همسرش، ژاک پاری، در زندان اوین، وزارت امور خارجۀ فرانسه با انتشار بیانیه‌ای "سیاست گرونگاگیری دولتی و باجگیری دائمی" جمهوری اسلامی ایران را محکوم کرد و رهبران این کشور را مسئول سرنوشت چهار شهروند فرانسوی زندانی در ایران و رفتار مقامات تهران با آنان دانست.

وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی پیش تر گفته بود: امروز قدرت دستگاه‌های اطلاعاتی ما به نحوی است که جاسوس‌هایی از فرانسه، سوئد، انگلیس و کشور‌های متعدد دیگری را در اختیار دارند که این اقدامات مدیون هماهنگی و همراهی است که در تشکیلات اطلاعاتی ما به وجود آمده است.

سیاست گروگانگیری در جمهوری اسلامی از ماه‌های آغازین حاکمیت روح الله خمینی بر عرصه سیاست کلان ایران آغاز شد، سیاستی که همواره در طول دهه‌های اخیر نه تنها در برخی از مقاطع زمانی دست بالا را در اختیار چانه‌زنان جمهوری اسلامی در عرصه معاملات و قرارداد‌های بین‌المللی قرار داده بلکه کمکی هم در حل برخی بحران‌های مالی و نظامی حکومت بوده‌ است.

این اقدامات جمهوری اسلامی با ماجرای گروگانگیری اعضای سفارتخانه ایالات متحده در تهران آغاز شد ، مهاجمان به سفارت آمریکا که آنها را دانشجویان پیرو خط امام می‌نامیدند ۵۲ آمریکایی را برای ۴۴۴ روز در اسارت گرفتند. خواسته آنها معاوضه گروگانها با شاه ایران بود که آن روزها برای درمان بیماری سرطان در بیمارستانی در آمریکا بستری بود، صادق قطب زاده حتی تا جایی پیش رفت که بعد از عزیمت شاه فقید ایران به پاناما در تماس با دولت پاناما به آمریکایی‌ها پیام داده بود که اگر به هواپیمای شاه اجازه ندهند به مصر برود، همه گروگانها را آزاد خواهد‌ کرد.