مخابرات و اینترنت نسل پنجم (5G) زندگی ما را متحول کرد. ما توانستیم فیلمهای با کیفت 4K را روی تلفن همراه خود ببینیم، راحتتر کار از راه دور انجام دهیم و همچنین دادههای حجیم را در مدت زمانی کوتاهتر انتقال دهیم. اما در واقع زندگی آینده ما با اینترنت ماهوارهای، واقعیت مجازی، وسیلههای نقلیه خودکار، خانههای هوشمند و توسعه بسیاری فناوریهای دیگر گره خورده است. چنین پیشرفتهایی نیازمند جابجایی حجم بسیار بالاتری از داده و در نتیجه سرعت انتقال بالاتر خواهد بود.
بالابردن سرعت مخابرات و انتقال داده نیازمند سیگنالهای سریعتر یعنی فرکانسهای بالاتر و درنتیجه تعداد نواسانات بیشتر است. مخابرات 5G کنونی از سیکنالهایی به سرعت دهها گیگاهرتز استفاده میکند. این در حالی است که نسل ششم مخابرات (6G) به سیگنالهایی با سرعت یک تراهرتز نیازمند است. هر تراهرتز برابر هزار گیگاهرتز و یا هزار میلیارد نوسان در ثانیه است.
قطعات الکترونیکی معمول مانند ترانزیستورها نمیتوانند با چنین سرعتی کار کنند. به این مساله شکاف تراهرتزی میگویند که مانعی اساسی در توسعه تکنولوژیهای آینده است.
به گزارش یورونیوز، محمد سمیعزاده نیکو، دانشجوی دکتری و محقق دانشگاه پلیتکنیک لوزان در سوئیس، به همراه تیم خود موفق به توسعه قطعه الکترونیکی جدیدی برای جایگزینی ترانزیستورها و دیودها شد که میتواند در این سرعتهای بالا کار کند.
وی این قطعه را «فرا قطعه الکترونیکی» یا Electronic Metadevice نام نهاده و در مقالهای که روز ۱۶ فوریه در مجله علمی معتبر نیچر (Nature) به چاپ رسیده، نشان داده است که قطعه الکترونیکی جدید او قابلیت انتقال ۱۰۰ گیگابیت بر ثانیه را در فرکانس تراهرتز دارد که این ۱۰ برابر قابلیت مخابرات 5G کنونی است.
سمیعزاده نیکو می گوید: یک ویژگی مهم این قطعه الکترونیکی جدید که باعث کاربردی بودن آن میشود این است که بدون هیچ پیشنیاز خاصی با پروسه های متداول صنعت نیمههادی قابل ساخت است. پیشبینی میکنیم که این قطعه هم به صورت یک مستقل و هم در مدارات مجتمع مورد استفاده قرار بگیرد.
او همچنین میگوید نتایج آزمایشاتش گواه توانایی انتقال داده با نرخ ترابیت بر ثانیه است که این موضوع میتواند تاثیر بسیار بزرگی بر نحوه انتقال و پردازش دادهها در آینده بگذارد.