دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل خواستار تحقیقات کامل و شفاف درباره پرونده قتل بهنام محجوبی در زندان شده است.

به گزارش رادیو فردا، این دفتر در توییتی که منتشر کرده، با تاکید بر اینکه این ماجرا یادآور دوباره ممانعت مکرر دسترسی زندانیان به درمان دارویی کافی است، خواستار دسترسی فوری تمامی زندانیان به مراقبت‌ کافی شده است.

توییتر فارسی، وزارت خارجه آمریکا نیز در توییتی درباره پرونده بهنام محجوبی نوشته است که از رفتار حکومت ایران در این زمینه عمیقا پریشان شدیم.

دفتر مرکز بین‌المللی حقوق بشر در کانادا نیز مرگ خشن بهنام محجوبی را محکوم کرده و از جامعه جهانی درخواست کرده است، نسبت به این موضوع اقدام کند.

در توییت این مرکز آمده است که جامعه جهانی باید مسئولان جمهوری اسلامی را بر آن دارد تا به نقض حقوق بشر در این کشور و از جمله شکنجه و اعدام زندانیان پایان دهد.

این جنایت ننگ تاریخ انسانیت است

در پی جان باختن بهنام محجوبی، زندانی سیاسی و درویش گنابادی، در بیمارستان لقمان تهران، پنج تن از دراویش دیگر زندانی با ارسال پیامی اعلام کردند که از این «کشتن‌ها» نمی‌ترسند.

عباس دهقان، کیانوش عباس‌زاده، مصطفی عبدی، محمد شریفی‌مقدم و کسری نوری در پیامی از زندان نوشتند که «بهنامِ ما به قتل رسیده است و این جنایتی بزرگ است. آمران، عاملان و شاهدانِ سکوت پیشه‌کرده این جنایت ننگ تاریخ انسانیتند.»

آنها بهنام محجوبی را «شهید» خواندند و نوشتند که «به شهادت رساندن بهنام محجوبی در زندان اوین حامل پیام همیشگی‌شان بود برای ما: می‌کشیم.»

این پنج زندانی در ادامه متن خود نوشته‌اند: «اما این پیام خود روایت‌گر ترسی دیگر است؛ ترس عمیقِ دیکتاتور از اندیشه، از شهامت، از دوستی، از رفاقت و هر آن خصیصهٔ انسانی که پایه‌های دیکتاتوری ضدعقلانی‌اش را خدشه‌دار می‌کند.»

آقای محجوبی روز ۲۵ بهمن به خاطر از کار افتادن برخی اندام‌های داخلی، از زندان اوین به بیمارستان آورده شد و صالحه حسینی، همسر بهنام محجوبی، پس از دیدن او در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان لقمان به رادیو فردا گفت که عدم رسیدگی به موقع پزشکی و تأخیر در اعزام او به بیمارستان باعث وخامت وضعیت جسمانی و در نهایت به کما رفتن این زندانی عقیدتی شد.

پنج درویش دیگر زندانی در پیام خود از زندان، در مورد مسئولان جمهوری اسلامی نوشتند که «آنقدر پیکر عزیز بر دستانمان گذاشته‌اند که فرصت زاری کردن برایشان نداریم.»

آنها مرگ بهنام را «پیامی» توصیف کردند «که در سال‌های اخیر مکرر مخابره می‌شود؛ از خیابان‌های شهر در به گلوله بستن مردم، از اتاق‌های بازجویی، از سلول‌های امنیتی و از میانهٔ بندهای زندان.»

این زندانیان عقیدتی در ادامه نوشته‌اند که «قلعه‌بانان این حجت با ما تمام کرده‌اند که اگر می‌خواهید بمانید می‌بایست با ابلیس قراری ببندید، پاسخِ ما اما تغییری نکرده است.»